həsbənd — ə. qoşqu … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
kaşan — I (Basarkeçər, Başkeçid) qoşqu heyvanlarına qoşub sürüyərək gətirilən böyük ağac, kötük ◊ Kaşan çəhməx’ (Basarkeçər) – böyük ağacları qoşqu heyvanlarına qoşub sürüyərək gətirmək. – Adamlar meşə: kaşan çəx’mə: getdilər II (Şərur) kövşən … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
avecə — olmax: (Meğri) qoşqu heyvanlarını növbə ilə işlətmək. – Avdıllaynan mən, Şəxsıvarınan da sən avecə ollux … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
ciloy — I (Xanlar) ixtiyar. – Sənə ciloy versələr, məni döyərsən II (Tovuz) cüt öküz (qoşqu üçün). – Öküzdər yoruluf, o haravıya bir ciloy verin … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
xırazan — (Gədəbəy) kotanın bir neçə hissəsinə (iki təkər, yastıq, ox və qoşqu ağacı) verilən ad … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qıracax — (Qazax, Qubadlı) qoşqu heyvanın dırnağını kəsmək üçün alət. – Qıracağı gətir, atı nallıyım (Qazax); – Sən hələ qıracax tutmağı öyrənməmisən (Qubadlı) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qom — (İmişli, Tərtər) qoşqu heyvanlarının belinə çulun altından qoyulan (içinə saman tökülüb tikilir) xurcun şəkilli örtük. – Atın belinə qom qo:ullar, so:ra da çul qo:ullar (Tərtər) … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
qoşar — (Şərur) qoşqu camışı. – Mən onnara qoşar vermişəm … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
sürütmə — I (Cəbrayıl, Zəngilan) evdə geyilən ayaqqabı. – Sürütmələrı͂: gey, əv soyuxdu (Zəngilan) II (Qafan, Qazax, Mingəçevir, Şəki) qoşqu heyvanları vasitəsilə sürüyüb gətirilmiş iri yoğun ağac (odun). – Ulağı qoşuf meşədən böyüx’ böyüx’ kərənnəri… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
təng — I (Ordubad) 1. döngə 2. dalan. – Hüseyngil bı təngdə olur II (Bakı) dar III (Ordubad) bərəçinin bərəni sürdüyü zaman durduğu yer. – Təng gəminin lap qutaracağında olur IV (Ordubad) qoşqu heyvanlarının qarnının altından keçirilən qayış və ya… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
